Henryk Hawrylak

Henryk Hawrylak
Data i miejsce urodzenia	25 maja 1924 ; Lublin
Data śmierci	21 listopada 2013
	Profesor nauk technicznych
	Specjalność: mechanika maszyn i procesów
Alma Mater	Politechnika Wrocławska
Doktorat	1961
Profesura	1969
	Doktor honoris causa; Politechnika Wrocławska – 2000; Politechnika Koszalińska – 2005; Politechnika Lubelska – 2005
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Politechnika Wrocławska
	Dziekan
Wydział	Mechaniczny
Okres spraw.	1967–1975 ; 1990–1993
	Odznaczenia

Henryk Hawrylak (ur. 25 maja 1924 w Lublinie, zm. 21 listopada 2013^[1]) – polski profesor, inżynier mechanik, specjalista w dziedzinie budowy i eksploatacji maszyn górnictwa odkrywkowego.

Życiorys

Od 1945 związany był ściśle z Wrocławiem, gdzie studiował i aktywnie uczestniczył zarówno w odbudowie miasta, jak i życia akademickiego wrocławskich uczelni. Studia ukończył w 1950, w 1961 obronił pracę doktorską, w 1965 habilitował się, w 1969 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1975 – zwyczajnego. Mąż architekt Jadwigi Grabowskiej-Hawrylak i ojciec Katarzyny Hawrylak-Brzezowskiej, miejskiego konserwatora zabytków (1995–2017)^[2] we Wrocławiu.

Jego działalność naukowa koncentrowała się na badaniach wpływu używanych w górnictwie narzędzi urabiania kopalin na geologię górotworu. Stworzył w tej dziedzinie szkołę naukową, której współpraca z innymi ośrodkami naukowymi, badawczo-rozwojowymi i przemysłowymi zaowocowała stworzeniem polskich koparek wielonaczyniowych i ładowarko-zwałowarek, produkowanych w zunifikowanych seriach. Ze szkoły tej wyszło do 2005 pięciu profesorów i czterech doktorów habilitowanych.

Był autorem ponad 120 publikacji naukowych (w tym 8 książkowych) i 90 niepublikowanych prac przeznaczonych dla przemysłu oraz promotorem 16 doktoratów. Przez ćwierć wieku kierował utworzonym przez siebie Zakładem Maszyn i Urządzeń Górnictwa Odkrywkowego w Instytucie Konstrukcji i Eksploatacji Maszyn Politechniki Wrocławskiej, był też dyrektorem tego Instytutu oraz prodziekanem i dziekanem Wydziału Mechanicznego PWr, Przewodniczącym Prezydium Senatu uczelni i Pełnomocnikiem Rektora ds. Rozwoju Kadry Naukowej. Członek Komitetu Budowy Maszyn Polskiej Akademii Nauk, członek prezydium Centralnej Komisji do spraw Stopni i Tytułów (naukowych), Przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Górnictwa Odkrywkowego „Poltegor-Instytut” we Wrocławiu.

Wielokrotnie wyróżniany i odznaczany za działalność naukową, dydaktyczną i społeczną; między innymi, w roku 2000, otrzymał tytuł doktora honoris causa macierzystej Politechniki Wrocławskiej^[3], a w 2005 – Politechniki Koszalińskiej^[4] oraz Lubelskiej^[5].

Przypisy

↑ mgosz: Zmarł prof. Henryk Hawrylak z Politechniki Wrocławskiej. wroclaw.gazeta.pl, 2013-11-26. [dostęp 2013-11-27]. (pol.).
↑ Adriana Boruszewska: Wrocław: Kontrowersyjna konserwator zabytków kończy pracę. Gazeta Wrocławska, 2017-01-26. [dostęp 2018-02-26]. (pol.).
↑ Tytuły doktora honoris causa nadane przez Politechnikę Wrocławską. portal.pwr.wroc.pl. [dostęp 2011-02-23].
↑ Historia uczelni. tu.koszalin.pl. [dostęp 2011-02-23].
↑ Doktorzy honoris causa PL. pollub.pl. [dostęp 2011-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 maja 2011)].

Linki zewnętrzne

Prof. zw. dr hab. in Henryk Hawrylak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2008-06-19] .

[1] sz: Zmarł prof. Henryk Hawrylak z Politechniki Wrocławskiej. wroclaw.gazeta.pl, 2013-11-26. [dostęp 2013-11-27]. (pol.).

[2] Adriana Boruszewska: Wrocław: Kontrowersyjna konserwator zabytków kończy pracę. Gazeta Wrocławska, 2017-01-26. [dostęp 2018-02-26]. (pol.).

[3] Tytuły doktora honoris causa nadane przez Politechnikę Wrocławską. portal.pwr.wroc.pl. [dostęp 2011-02-23].

[4] Historia uczelni. tu.koszalin.pl. [dostęp 2011-02-23].

[5] Doktorzy honoris causa PL. pollub.pl. [dostęp 2011-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 maja 2011)].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]